15, 17, 24 tegen 18895 duiven vanuit Telgte
Onze 2e vlucht vanuit Duitsland werd Telgte, allemaal stations de eerste weken waar we dus nog nooit eerder vanuit hebben geconcourst. Uiteraard is het veel te vroeg om al conclusies te trekken, maar dat niet alleen de wind de prijzen bepaald, maar zeker de trek c.q. vlieglijn bepalen tevens behoorlijk de route naar huis. Geen nieuws wat dat betreft dus. Ditmaal hadden we te maken met een overwegend westelijke wind, die naarmate de dag behoorlijk aantrok. Alleen het sterke centrum Ter Apel kon nog meedoen, maar voor de rest werd het hele zuidelijke gedeelte gedeclasseerd over de gehele afdeling gezien, hier wordt nog steeds op de kortste afstand gespeeld, maar er is dus meer voor nodig om in het snuitje van de uitslag te komen, ook de westelijk gelegen cc’s (1 en 2 ) deden niet mee in het verhaal. Zoals het nu staat krijgen we aankomend weekend de wind uit de no hoek en zullen de vroege duiven toch wel in die hoek vallen. Wedstrijdspanning is er niet echt dit jaar, ik heb het gevoel dat het vliegen uit Duitsland en vervolgens kijken in welke gebieden de vroege duiven vallen nog het spannendste is wbt 2020. We hadden er weer een hele hap op en nu het wat stroever gaat hebben we de 1e afvallers al te pakken, dit zijn overigens duiven die eigenlijk geen plek hadden verdient op het hok in 2020, maar goed, wellicht zit er bij die 20 reserveduiven nog een topper. Dat er bij de afvallers alleen maar doffers zitten is even jammer, de verhouding doffers duivinnen is nu bijna 1 op 2, dat betekent te veel geknoei bij thuiskomst om alles wat in goede banen te leiden met dat overschot aan duivinnen. Hopelijk kunnen we dit jaar een behoorlijk aantal jonge doffers overhouden zodat we beter van start kunnen dan nu, dit is niks.
Op de klep wist ons 2 voudig rayon overwinnares een laat jong van 2018 uit de Kopman nog te verschalken, finishen kan ze wel en tikte dus als 1e aan.