Toevallig hadden we beide een stukje paraat dik keer, nou vooruit dan maar:
Inmiddels zijn we 3 vitessevluchten verder en maken de slechtste seizoenstart ooit mee voor zover ik mij kan herinneren, deels voorbereiding, deels beleving en nog wat randzaken zijn hiervan de oorzaak, die hoeven we niet bij de duiven te zoeken, maar bij onszelf. Afgelopen weekend waren we er met z’n allen op uit en zijn de duiven vrijdagochtend in het clubgebouw gezet, voer en water in de bakken, systeem aan en zaterdag maar hopen dat de whatsapp ons ging verassen met vroege aankomsten aangezien die gekoppeld is aan ons systeem thuis. Waar we al wat bang voor waren bleek bewaarheid in de loop van zaterdag, net te laat beginnen en dan uiteraard ook geen goede serie. Zondagavond pak je dan eea weer op en stel je vlot orde op zaken. Voordeel van een weekend er met zijn allen op uit is niet alleen even genieten van alles en nog wat, maar ook even de tijd om te overleggen hoe we de ban kunnen doorbreken, hopelijk is daar as zaterdag al sprake van zodat we die lijn verder door kunnen zetten. Dat onze duiven vroeg kunnen vliegen blijkt wel uit de wekelijkse referenties, de mooiste waren ditmaal:
Erik Jansen 3e tegen 8610 d (nazaat van oa Carl en dochter Blauwe Leo)
Klaas Dijkstra 12e tegen 18139 d (100 % vd Brande uit Hulk x Marcella en Alibaba x Grijze Diamant)
Trainen en voorbereiding
Een paar week terug twijfelde ik over genoeg voorbereid zijn, de 1e vit. Vlucht was goed aangezien de voorbereiding niet fantastisch was. Daarna was het niet best, heeft het met de voorbereiding te maken? Nu wel geneigd om het hierop te gooien, verliezen zijn er nauwelijks, Trainingen rondom het hok is goed, maar op zaterdag laten ze het afweten. Niet vroeg genoeg, prijspercentage is redelijk goed maar nog ver weg van wat er wordt verwacht. Links en rechts enkele aanpassingen gedaan afwachten of ze het gaan oppakken. Deze week is het ook de week van de avond4daagse, ik loop zelf mee als begeleider 3 avonden 10 km plus en de afsluiter rondje om de kerk. Loop al een paar jaar mee, dit jaar totaal niet voorbereid d.w.z. voorheen liep ik regelmatig een rondje of pakte de fiets hoe anders was het dit jaar, naar de brievenbus en naar het duivenhok lopen waren de langste afstanden aan 1 stuk. Het was de eerste avond vies weer, regen en een glibberpartij soms, natuurlijk ging ik onderuit ben niet van de wandelschoenen maar gewoon wat voor handen is en gaan. De tweede avond was het droog maar nog steeds een drassige ondergrond voor de 2e keer onderuit en nog even naast de weg in een kuil gestapt, voelde mijn enkel al warm worden en ook de schoen zat iets strakker t.o.v. de start. Beetje voorbereiding was geen overbodige luxe ook hier niet. Zal toch iets in het voordeel zijn. De kinderen in de groep hadden nergens last van deden tussensprintjes, sprongen in plassen deden nog allerlei uitspattingen, de meeste kinderen sporten dan ook of zijn op het schoolplein aan het rennen, voetballen etc. Voor mij is dit avontuur weer ten einde en ik mag weer wekenlang hinkend naar de brievenbus en duivenhok. Herstel heeft dan weer met leeftijd te maken geloof ik. Mensen en dieren zijn natuurlijk niet te vergelijking toch dwaalden mijn gedachten af naar de duiven toen ik licht hinkend verder ging.